بـگـو فــرود بـیـایـنـد تــیـغ‌هـا بـه تـنـم            که من رها شده از بـند بـند خویـشـتـنم

از ابتدای جهان قصد من همین بوده‌ست            که در هوای تو همواره بال و پر بزنم

به غیر عشق تو فکری نبوده در ذهنم            به غـیر نـام تو حـرفی نبوده در سخنم

بـرای ایـنـکـه سـبـکـبـال تر شـوم بـاید            جـدا شـود ز تن مـن حـجـاب پـیـرهـنم

تو مقتدای منی پس مرا هراسی نیست            که گرد و خاک همین دشت می‌شود کفنم